Cyrtocara Moorii, charakterystyka
Nazewnictwo
Polscy akwaryści nazwali gatunek Cyrtocara moorii błękitnym delfinkiem, bądź delfinkiem Malawi czy pyszczakiem garbuskiem.
Systematyka i odżywianie
Cyrtocara moorii jest endemicznym gatunkiem ryb słodkowodnych z rzędu okoniowatych oraz rodziny pielęgnicowatych (inaczej Cichlidae). Stanowią one jedyne przedstawicielstwo z rodzaju Cyrtocara. Jest to gatunek popularny wśród hodowców i miłośników akwarystyki. Ryby te są zaliczane do grona pyszczaków z grupy Utaka. Wyróżnia je łagodne usposobienie. Zwykle żywią się zoobentosem, który znajduje się na piaszczystym dnie zbiornika.
Występowanie
Występują endemicznie w płyciznach wód ze piaszczystym bądź piaszczysto-żwirowym podłożem. Ich naturalne środowisko występowania stanowi Jezioro Malawi (Niasa), które położone jest we wschodniej Afryce. Żyją w wodzie o temperaturze 24–28 °C, gdzie występuje wysoka twardości ogólna oraz węglanowa.
Charakterystyka
Cyrtocara moorii zaliczyć można do naprawdę sporych rozmiarów pyszczaków, dorastają aż do 30 centymetrów długości w swym naturalnym środowisku bądź w sztucznym powyżej 600 l pojemności zbiornika. We mniejszych akwariach osiągają rozmiary od 15 do 25 cm, najczęściej ok. 20 cm (w przypadku samców, a 15 cm u samic).
Wyróżnia je krępe, wysokie oraz bocznie spłaszczone ciało. Ich głowa ma duże wymiary w porównaniu do reszty ciała, posiadają czołowy garb tłuszczowy, jaki jest niewielki we odniesieniu do pozostałych gatunków z rodziny pielęgnicowatych. Barwa od metalicznych odcieni niebieskiego po jaśniejsze. Samice wyróżniają się bledszym odcieniem, a samce mają potężniejszy wygląd od samic, jednakże rozmiarem mogą różnić się w niewielkim stopniu.
Rozmnażanie
Podczas tarła w ciele samic formuje się tzw. pokładełko. Okres tarła rozpoczyna się w momencie, gdy samiec wykona gniazdo. Samce odbywają tarło ze wszystkimi samicami na zmianę. Samice wykazują się dużą troskliwością w trakcie opieki nad swoim narybkiem, jaki po wypluciu z pyska ma od 1,2 do 1,5 centymetrów długości. Młode osobniki wykazują szybki wzrost. Samce Cyrtocara moorii uzyskują dojrzałość płciową, kiedy mają ukończone 16 miesięcy, z kolei samice po okresie 2 lat. Pierwsze skłonności do tarła w przypadku tych ryb następują już po 7 miesiącach życia. Następuje to wówczas, gdy samce wybarwiają się oraz zaczynają się im wydłużać płetwy. Rozróżnienia na płeć można dokonać, kiedy osobniki Cyrtocara moorii ukończą pierwszy rok życia: samice są wtedy w kolorze szarawo-błękitnym i mniejsze, a samce mają wydłużony grzbiet, barwę niebiesko-błękitną i niebieski pyszczek (u samców dominujących) oraz dłuższe płetwy niż u samic. Samice gdy ukończą 2 lata mają wygląd podobny do samców, jednakże mają mniejsze wymiary, jak i są bardziej ubogo ubarwione.
Hodowla, parametry wody
Zbiornik nie może być krótszy niż 20 cm, a pojemność powinna wynosić blisko 300 l. W formie podłoża najdogodniej dla pyszczaków będzie dobrać drobniejszy piasek, najlepszy będzie śnieżnobiały.Temperatura wody powinna wynosić blisko 25 °C, a twardość 8-20 stopni niemieckich, a pH od 7,3 do 8,8. Do karmienia stosować pokarm urozmaicony: suchą karmę witaminizowaną, żywy pokarm bądź mrożony solowiec oraz drobniejszy plankton, czy też naturalne glony nori.
Charakterystyka
W naturalnym środowisku Cyrtocara moorii przemieszcza się w stronę gatunków pielęgnic, które przesiewają podłoże poszukując w ten sposób pokarmu. Wyjadają one pomijany przez inne pielęgnice pokarm w postaci bezkręgowców. W trakcie tego typu przemieszczania się dorosłym osobnikom mogą towarzyszyć też młode osobniki, jednak dorosłe okazy nie są nie akceptowane. Takie usposobienie ma charakter czysto terytorialny, jednakże tutaj obszar terytorialny nie stałą skałą czy obszarem dennym, ale obszarem po którym przemieszcza się Cyrtocara moorii. Jednakże już w trakcie okresu tarła samce wykazują usposobienie terytorialne oraz bronią swego miejsca tarła, w ten sposób ustrzegają się intruzów. Osobniki męskie wykazują poligamiczny charakter i odbywają tarło z dużą ilością samic.
Polscy akwaryści nazwali gatunek Cyrtocara moorii błękitnym delfinkiem, bądź delfinkiem Malawi czy pyszczakiem garbuskiem.
Systematyka i odżywianie
Cyrtocara moorii jest endemicznym gatunkiem ryb słodkowodnych z rzędu okoniowatych oraz rodziny pielęgnicowatych (inaczej Cichlidae). Stanowią one jedyne przedstawicielstwo z rodzaju Cyrtocara. Jest to gatunek popularny wśród hodowców i miłośników akwarystyki. Ryby te są zaliczane do grona pyszczaków z grupy Utaka. Wyróżnia je łagodne usposobienie. Zwykle żywią się zoobentosem, który znajduje się na piaszczystym dnie zbiornika.
Występowanie
Występują endemicznie w płyciznach wód ze piaszczystym bądź piaszczysto-żwirowym podłożem. Ich naturalne środowisko występowania stanowi Jezioro Malawi (Niasa), które położone jest we wschodniej Afryce. Żyją w wodzie o temperaturze 24–28 °C, gdzie występuje wysoka twardości ogólna oraz węglanowa.
Charakterystyka
Cyrtocara moorii zaliczyć można do naprawdę sporych rozmiarów pyszczaków, dorastają aż do 30 centymetrów długości w swym naturalnym środowisku bądź w sztucznym powyżej 600 l pojemności zbiornika. We mniejszych akwariach osiągają rozmiary od 15 do 25 cm, najczęściej ok. 20 cm (w przypadku samców, a 15 cm u samic).
Wyróżnia je krępe, wysokie oraz bocznie spłaszczone ciało. Ich głowa ma duże wymiary w porównaniu do reszty ciała, posiadają czołowy garb tłuszczowy, jaki jest niewielki we odniesieniu do pozostałych gatunków z rodziny pielęgnicowatych. Barwa od metalicznych odcieni niebieskiego po jaśniejsze. Samice wyróżniają się bledszym odcieniem, a samce mają potężniejszy wygląd od samic, jednakże rozmiarem mogą różnić się w niewielkim stopniu.
Rozmnażanie
Podczas tarła w ciele samic formuje się tzw. pokładełko. Okres tarła rozpoczyna się w momencie, gdy samiec wykona gniazdo. Samce odbywają tarło ze wszystkimi samicami na zmianę. Samice wykazują się dużą troskliwością w trakcie opieki nad swoim narybkiem, jaki po wypluciu z pyska ma od 1,2 do 1,5 centymetrów długości. Młode osobniki wykazują szybki wzrost. Samce Cyrtocara moorii uzyskują dojrzałość płciową, kiedy mają ukończone 16 miesięcy, z kolei samice po okresie 2 lat. Pierwsze skłonności do tarła w przypadku tych ryb następują już po 7 miesiącach życia. Następuje to wówczas, gdy samce wybarwiają się oraz zaczynają się im wydłużać płetwy. Rozróżnienia na płeć można dokonać, kiedy osobniki Cyrtocara moorii ukończą pierwszy rok życia: samice są wtedy w kolorze szarawo-błękitnym i mniejsze, a samce mają wydłużony grzbiet, barwę niebiesko-błękitną i niebieski pyszczek (u samców dominujących) oraz dłuższe płetwy niż u samic. Samice gdy ukończą 2 lata mają wygląd podobny do samców, jednakże mają mniejsze wymiary, jak i są bardziej ubogo ubarwione.
Hodowla, parametry wody
Zbiornik nie może być krótszy niż 20 cm, a pojemność powinna wynosić blisko 300 l. W formie podłoża najdogodniej dla pyszczaków będzie dobrać drobniejszy piasek, najlepszy będzie śnieżnobiały.Temperatura wody powinna wynosić blisko 25 °C, a twardość 8-20 stopni niemieckich, a pH od 7,3 do 8,8. Do karmienia stosować pokarm urozmaicony: suchą karmę witaminizowaną, żywy pokarm bądź mrożony solowiec oraz drobniejszy plankton, czy też naturalne glony nori.
Charakterystyka
W naturalnym środowisku Cyrtocara moorii przemieszcza się w stronę gatunków pielęgnic, które przesiewają podłoże poszukując w ten sposób pokarmu. Wyjadają one pomijany przez inne pielęgnice pokarm w postaci bezkręgowców. W trakcie tego typu przemieszczania się dorosłym osobnikom mogą towarzyszyć też młode osobniki, jednak dorosłe okazy nie są nie akceptowane. Takie usposobienie ma charakter czysto terytorialny, jednakże tutaj obszar terytorialny nie stałą skałą czy obszarem dennym, ale obszarem po którym przemieszcza się Cyrtocara moorii. Jednakże już w trakcie okresu tarła samce wykazują usposobienie terytorialne oraz bronią swego miejsca tarła, w ten sposób ustrzegają się intruzów. Osobniki męskie wykazują poligamiczny charakter i odbywają tarło z dużą ilością samic.
Komentarze
Prześlij komentarz